Hürriyeti Kuşandık
Bin Dokuz Yüz On Sekiz Yirmi Dört Aralık’ta,
Bir karabasan gibi çöktü gâvur adeta.
Yedi sene sonra gün görünürken ufukta.
Hürriyeti kuşandı Beş Ocak’ta Adana.
Canımız feda olsun bu mübarek vatana!
Çukurova içinden süngü süngü derildik.
Tutsak olmuş çınarın gölgesine serildik.
Taşköprü’de vicdansız çarmıhlara gerildik.
Hürriyeti kuşandı Beş Ocak’ta Adana.
Canımız feda olsun bu mübarek vatana!
İstiklal Savaşı’nı haykıran buyruk benim,
Dikbaşlı esarete inen o yumruk benim,
Şüheda sancaktarı, mukaddes uruk benim.
Hürriyeti kuşandı Beş Ocak’ta Adana.
Canımız feda olsun bu mübarek vatana!
O gün Karboğazı’nda esir aldık Mehil’i,
Toros Dağları bize gösterirken menzili.
Sen şehitler kanından yadigârsın sevgili!
Hürriyeti kuşandı Beş Ocak’ta Adana.
Canımız feda olsun bu mübarek vatana!
Savaş taçlanıyorken bu kutlu zafer ile,
Siperlere sevdalı cihangir nefer ile,
Gönderde bayraklaşan nice dilaver ile.
Hürriyeti kuşandı Beş Ocak’ta Adana.
Canımız feda olsun bu mübarek vatana!
Sahte ricat gibiydi sanki Kaçkaç Olayı,
Geri gelerek yine aldık Çukurova’yı.
Mübarek yurdumuzdan def ettik Fransa’yı.
Hürriyeti kuşandı Beş Ocak’ta Adana.
Canımız feda olsun bu mübarek vatana!
Hangi çılgın gem vurur uğruna meftunlara?
Gövdelerimiz siper amansız kurşunlara.
Efsanevi bir miras bırakıp torunlara.
Hürriyeti kuşandı Beş Ocak’ta Adana.
Canımız feda olsun bu mübarek vatana!
Vermeyiz kimselere bir karış toprağını,
Ezelden gönlümüze kurulan otağını.
Şehitler de görseydi bu sevinç yumağını…
Hürriyeti kuşandı Beş Ocak’ta Adana.
Canımız feda olsun bu mübarek vatana!
Yahya Özkök
