Destanlara Yadigâr
Ey Adana!
Ant olsun zamana!
Düşlerde süsledik seni,
Cephelerde kurşunlar yorgun düşerken âna.
Bir yıldırım hızıyla sardık Çukurova’yı
Ve dağıttık yurdumuza çöken puslu havayı.
Zafer muştuları girince rüyana,
Gülüşlerde süsledik seni.
Ey Adana!
Nice koçyiğit toprak oldu yoluna,
Seraplar işgal ederken sarı sıcak gölgeni.
Biz Dadaloğlu misali dağları sürdük oyuna.
Ve dağıldı bir anda kara bulutlar,
Sinelerde süngü süngü yer alırken umutlar.
Son nefeste kavuştuk sana,
Ruha azık edip fani bedeni.
Ey Adana!
Şükürler olsun Yaradan’a!
Toroslardan topladık bu mübarek şöleni,
Musikâr’ın ateşi doğuyorken semana.
Yüreklerin yankısı yayıldı bütün yurda,
Özenip demir dağdan yol gösteren o kurda.
Ufuklarda bent olup bu hayâsız tufana,
Bezedik yıldızlarla toprağından kefeni.
Ey Adana!
Bu zafer sığmaz ki lisana?
Kaç kuşağa anlatsak azdır böyle serüveni,
Sevinç gözyaşlarımız karışırken Seyhan’a.
Göğsümüzde açan kırmızı çiçekler hilal oldu.
Ulu Cami önünde ne kutlu visal oldu.
Yere düşen güneşi kaldırıp asumana,
Destanlara yadigâr bıraktık bu töreni.
Yahya Özkök
